Perfect Man'de yakaldığı çizgiden bir adım uzaklaşan grup bir yandan melodiyi bir yandan da thrashy/heavy-power tarzını yakınlaştırmaya çalışmış bu albümle. Ancak bestenin gücü gibi bir iksiri unutmuş görünüyorlar. Elbette, Light into the Darkness, Distant Voices ve Without a Trace gibi öne çıkan parçalar var. Ama bir kere bünye Perfect Man'i tattu. Üstelik grubun pek hazzetmediğim ciyaklayan vokal sorunu bazı parçaları boğmaya devam ediyor. Kısacası fifty fifty.
7.0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder