2011'in şu ana kadarki en iyi albümü değerlendirmesi biraz abartı olsa bile sadece entellektüel çaba bile bu albümü takdir etmeye yeter. İngiltere konseptli albüm, tıpkı ABD de olacağı gibi karanlık, depresif, alaycı bir atmosferle örüntülü. Rock'dan ziyade modern folk/indie pop sounduna yakın duran yapıt konsept gereği savaşlarla ve ölümle de içiçe. Hatta tema İngiltere mi İngiltere'nin savaşları mı karışıyor bazen. Sanatçı sözünü esirgemiyor, demir leblebi lezzetinde besteler sunuyor dinleyiciye. Misal hücum borusu ile açılan The Glorious Land, ülkenin meyvesinin yetimler olduğunu söylemekten kaçınmazken ironik olarak England ismini taşıyan parçanın gerisinde kulağa inat çalan Ortadoğu ezgisi (ve bir ağıt belki) belki de çokkültürlülük projesini işaret ediyor. PJ Harvey'i daha önce kliplerinden tanıyıp çok da dikkat etmemiştim. Fakat bu albümle örneğin On Battleship Hill'de elle tutulur cismaniliğe bürünen o güzelim ses renginin büyücülüğüne kapılmamak mümkün değil. Yani PJ Harvey'i dinlemeden geçen yıllar...
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder