Kliplerinden denk geldiğim kadarıyla grup hakkında düşüncem cılız vokaller, akılda kalmayan sıkıcı melodiler, uçtu uçacak zayıflıkta beatler etrafında şekilleniyordu. Şimdi anladım ki buna da önyargı deniyormuş. Şu albümü dinlediğim kadarıyla bütün bu yargılarımın temelden değiştiğini söylemeliyim. Yani karar kılmak için klipler yetmiyor. Hoş, vokali hala yetersiz buluyor ve soul tatlar zerk eden Look At Where We Are'da boyundan ya da boynundan büyük işlere bulaştığını düşünüyorum. Ancak böyle bir şarkının bile bir sabah gereksiz ve sebepsiz bir mutluluk anımda dilime dolanması ilginç oldu. Aslında albümün böyle bir pozitif etkisi var. Kimileri bir hüzün de hissediyormuş da herhalde doom metal hayatlarında duymamışlar.Vokalin enteresanlaştığı bir şarkı da Ends of the Earth, böyle disko havalarını seviyorum galiba. Flutes özellikle albümün en ihtişamlı parçası. Onun dışında Motion Sickness pek bir âlâ, la la la. Night and Dayi le How Do You Do'yu da albümün güçlü şarkıları arasında saymak lazım. Dinlediğim versiyon ekstra bir siğdi içeriyor ki uzak duralım megabitten tasarruf edelim.
Allah Allah bu yaştan sonra kendime dair farklı şeyler keşfediyorum bu albüm sayesinde.
Tom Odell sıra sende.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder