1974 yılı Sait Faik Ödülü sahibi bu kitap yazarı Fakr Baykurt ile yapılan bir röportaj haricinde 21 adet hikaye barındırıyor. Anadolu köylüsünün diline hakimiyeti ile dikkat çeken yazar, toplumsalcı bir duyarlılıkta köy yerinin ya da köy ile şehrin çatışmasının hikayelerini anlatıyor. İster istemez bu karşılaşmanın dramatik sonuçlar barındıracağı kesin. Bunun izlerini en çok da Ankara'ya hasta kızını tedavi için getiren ve bin bir mücadele ile ameliyat parasını indirmeye çalışırken kızının bir han odasında ölümüne tanık olan babanın hikayesinin anlatıldığı Can Parası'nda görmek mümkün. Domuz avı etrafında şekillenen köylü ve batılılaşmış kentli arasındaki gerilimi yansıtan Domuzcular da bu konuda iyi bir örnek. Hastalığın birbirine sadık eşlerin bile aklını pratiğe dökmeden bile nasıl çeldiğini gösteren çarpıcı Güldede hikayesi de ilk sayfalarda yer alıyor. Zaten yol hikayelerini hep sevmişimdir. Açıkcası tüm hikayeleri özetleyecek değilim. Bunu internette yapanlar olmuş. Hemen bir örnek:(http://birazkitap.blogspot.com.tr/2014/04/can-parasi.html) Yalnız yazarın öğretmen ya da müfettiş olmasından dolayı seyahatlerinde biriktirdiği kurgudan çok izlenimlerine dayalı örneklerin ağırlık kazanması ile birlikte kitabın ortalarına dair öykülerin etkileyiciliğini bir miktar kaybettiğini söylemeliyim. Yine de bu tarz öyküler arasında Datçalıların yaşamlarına dokunmak oldukça keyifli bir tanıklık yaratıyor okuyucu nezdinde. İlginç gelen bir öğe de günümüzde aykırı olarak etiketlendirilen bazı tür cinselliğe tıpkı Kemal Tahir'in Yorgun Savaşçı'sında olduğu gibi yer verilmekten çekinilmemesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder