Iced Earth beni kararsızlık çemberine sokan gruplardan biri. Piyango çekilişlerinin yapıldığı yuvarlak zabazingolar gibi grubun albümleri hakkında bir karar vermeye çalıştığımda elime sadece baş dönmesi geçiyor bir de mide bulantısı, dönüp durup başladığım yere geri dönüyorum. Bu kürelerden çıkan sonuçlar bir kaç kişiyi zengin, mutlu mu?, yapıyor ama ben o talihlilerden olmadığım ve olmayacağım için o tek pozitif, mi?, fırsat da benden epey uzak. Bu sefer mikrofonun başına geçen ismin Matt Barlow olmasıyla vokal kalitesinde beliren iyilik güzelliğin inkar edilemediği bu albüm de genel itibariyle progresif ve thrash metal etkisindeki amerikan stayl power metal yani karanlık heavy metal mecralarındaki gezintiyi devam ettiriyor. Şarkılarda özellikle bazı dehşet anlarda akıl alan performanslar, vokal ve müziğin o güne kadar hiç olmamışcasına uyumu sayesinde öne çıkıyor. Metallica ve biraz da Nevermore'u akla getiren bu çalışma da yine rastladığım teyatrallığın soğukluğunu taşıyan gruuvi düşmanı (parçanın bütününü düşündüğünüzde) aksak ya da progresif mi desek tavır beni rahatsız ediyor. Tam da bu yüzden çok da takdir ettiğim bu grubun yapıtları benim için tam da olmuyor.
7.75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder