Yeniyıl yeniyıl yeniyıl herkeslere kutlu olsun. Ya yaşlandık, ah eski bayramlar diye hayıflanan huysuz ehtiyarlara dönüşmeye başladık ya da hakikaten her gelen yeni yıl bir öncekini aratıyor. Umut, yine de umut diyoruz. Ve yaşamaya devam ediyoruz.
Allah aşkına biri şu adama bir boğaz pastili felan versin, hem şeker kız Kendi'nin sesi güme gidiyor hem de Lake of Tears'a yaklaştığı anlarda parlayan şarkılara vah yazık. Her şarkı ,elbette bu kulvarın içine dahil edilemez. Hatta ürün, gotik doom metalin son demlerine yetiştiği için biraz köksüzlük hissi veriyor. Ama yine de iyi iş çıkarıyorlar. O güçlü rüzgarın dinmesiyle beraber değişik eklektiklerdeki arayışlardan sonra nice grup gibi sessizlikte yitiyorlar. Rainbowman, Moonride gibi şarkılar bahsettiğim benzerlikten dolayı öne çıkıyorlar. Kemanın iç edildiği romantizmden ziyade keyboard tempolusu parçalar daha çok hoşuma gidiyor doğrusu. Tabi ki neyi unutmuyoruz, vokal. Vokal kötü ve çok şeyi alıp bilinmeyen, bilmek istemeyeceğimiz yerlere götürüyor.
6,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder