Yabancılaştırıcı ve itici tonlarından ötürü ilk dinlemenizdeki irkilmeyi bir süre sonra ve genelde bir keyfe dönüştürebilme gücüne sahip bu tarz noise rock albümleri. Bu da bu albümü tarihsel konseptin de ötesine taşıyan bir özellik. Evet, birilerinin gelmiş geçmiş , olmadı 80'ler, en iyi albümler listesinin başlarında yer alıyor. Çoğunlukla Thurston mikrofonlarda. Bayan kontenjanından Kim'in de vokale geçtiği anlar fark yaratıyor doğrusu. Bu anlamda Cross the Breeze favori şarkılarımdan biri. Albümü en iyi tarif eden şarkı ise melodisiyle düşündüğümüzde Teenage Riot. Aslında yalan söyledim, albüm bu şarkıya göre biraz daha sert ve uyumsuz harmonilere sahip. İtici demiştim ya, ondan.. Kissability de güzel ama artık melodinin bu noktada benzeşmeye başladığını görüyorsunuz. Bitiş parçası ise gayet iddialı bir meydan okuma. Üç alt başlıktan mütevellit 14 dakika süren parça ile albüm zirvede sonlanıyor. Punk'ın sonrasını ve grunge'ın öncesini görmemize fırsat vermesiyle hoş bir dinleme sunuyor albüm. Neden baştacı edildiğini anlamak ile birlikte zamanın ruhuna ne kadar uyduğuna dair çekincelerim var.
7.75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder