11 Eylül 2013 Çarşamba

Florence + The Machine - Lungs (2009)

Böyle albümler beni hasta ediyor. Çünki tek başına dimdik ayakta duran tam radyoda dinlemelik şarkılar arka arkaya dizildiğinde değerli bir inci kolyeyi meydana getirmenin tersine terskombo hareketler ediyor dinleyiciye karşı. Elbette bu parçalardan bazıları fersah fersah diğerlerinden önde: You've Got The Love, Dog Days Are Over ve Rabbit Heart gibi şarkılar indie müzik ile popüler anaakım arasında o ince detayı yakalayaraktan başarılı olmuş şarkılar. Fakat ters bir sinerji etkisi neden oluyor şimdi ki ne? Böyle albümlerde grubun en önemli öğesine bakmak gerekir. O güçlü öğenin abartılı kullanımı genellikle mahvededer bu güzel havaları. Burada da cam değil çerçeve çatlatan vokale sahip ablamızın sesi, ardarda şarkıları dinlerken insanı yoruyor, doğruya doğru şimdi. Bir de cilalı ultra temiz modern kayıt kalitesini de ekleyince negatif etki büyüyor. İşin garibi albümün genel soundundan ayrı duran düz ve çiğ yalınlığı sebebiyle eleştirilen Yeah Yeah Yeahs benzeri punkımsı şarkı Kiss With A Fist ile hemen onu takip eden Girl With One Eye en azından benim damağımda ayrı bir lezzet bıraktı. Bu yüzden prodüksiyonun daha yalın ve akustikvari durduğu bonus CD'yi dinlemek bir miktar daha keyif arzediyor efenim. Dengeli sound demişken altseslerde özellikle şarkı düzenlemelerinde diğer popüler isimleri hatırlatan atraksiyonları duymak da mümkün. Benim kulağım bir kez Rihanna, bir kez de Björk dedi 2 kere Yeh bir kere Yeahs'e ek olarak. Bakalım siz kimleri bulacaksınız?

6,75/10

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder