2000'lerde adadan çeşit çeşit grup türemeye devam etti. Bu gruplar ne bileyim bir Arctic Monkeys dışında çok da ses getirmedi, daha doğrusu ada dışında kısıtlı çevrelere ulaşabildiler. Halihazırda bu grupların üzerinde ortaklaştığı bir ekolün de bulunduğunu söylemek güç. Kimi garaj rock dedi eskiler dedi, kimileri brit-pop köklerinden esinlendi felan. Bu grupların arasında yer alan British Sea Power'ın son yani 6. , vayy o kadar olmuş mu?, albümünü sırf albüm kapağının iç gıcıklatan etkisi sebebiyle dinliyorum. Baştan söyleyeyim, aynı şeyi müzikleri için ifade edemeyeceğim. Bir kaç an dışında müzikleri vasatın biraz üzerinde, gayet unutmaya elverişli bestelerle seyrüsefer ediyor. Renksiz uygun bir sıfat olacaktır. Hani dinlerken hmm hmm dinlersiniz, stop tuşuna bastığınız esnada demin ne dinlemiştim ben yafu dersiniz, öyle. Genelde orta ve yavaş tempolu şarkıların, bir bariton vokalle örneklenen post-punk kuuulluğu ihtiva eden havasından uzak olduğu görülüyor. Alternatif rock daha uygun bir tanımlama olacak. Diplerde derinlerde vokal tizleştiği anlarda brit pop gruplarının da bunu yapmayı sevdiğini hatırlıyoruz. Ayrıca ara ara takıldıkları orkestrasyonun ya da uçsuz bucaksız denizin biraz da ürpertici atmosferini yansıtmada kullandıkları ambiyatik geçişlerin müziği vasatın üzerinde bir noktaya anca taşıyabilen unsurlar olduğu dikkat çekiyor. Aslında trompetin destek sunduğu melodiler daha şık duruyor. Artık 6. albümünü çıkarmış bir grubun profesyonelliğini sorgulayacak değilim. Demek ki bundan sonrası zevk meselesi.
6,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder