Sin Palabras isimli şarkısıyla kısıtlı çevrelerde de olsa bilinirliğe ulaşan grup (bir de Manana var sanırım ama o bu albümde değil) İspanya yöresinden kalkıyor, flamenko alt tabanı üzerine Fas ve Kuzey Afrika ile diğer Hispanik gelenekleri harmanlıyor, kendilerine özgübir ses oluşturuyor. Sadece adı geçen parça değil özellikle bayan vokalin etkisiyle El Quinto ve Ramo Verde ya da Gujo Bushi ile El Viaje de Lea da isminin anılması gereken parçalar oluyor albümde. Biraz da popüler bir sounda yönelim var ki Cezayir'in Rai'si gibi popa kadar uzanabiliyor albümün çeperi bu sayede. Neredeyse bu albümü hiç dinlemeyecektim diğer yandan. Tatilde ne zaman bu albümü açsam cırıl cırıl kulak tırmalayan zurna sesi bombardımanı altında üç saniye dayanıp başka bir albüme geçtim her seferinde. Neyse ki açılış parçasında oldukça yanlış ve gereksiz gürültülü kullanılan bu enstrüman diğer şarkılarda dengeyi bulabiliyor.
7,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder