Daha önce dinlediğim Crimson II ile arasında küçük farklılıklar bulunduran bu Dan Swanö projesinin ses getiren çalışması belki bir ya da bir kaç tık, türün takipçileri tarafından Daha fazla seviliyor. Belki kronolojik olarak öncelemesinden dolayıdır. Ama parçalara ayrılan serinin 2. çalışması, evet Crimson tek bir şarkıdan oluşuyor manası çıkıyor bu durumda, bir miktar daha kolay dinleniyordu, daha tabir-i caizse hafifti. Crimson ise görülüyor ki daha sıkı bir performansa sahne oluyor, çalması sıkı, ritimleri sıkı. Hikayeyi hatırlarsak yeni bebelerin doğmadı bir krallıkta kralın kızı hamile kalır mucizevi şekilde ve çocuğu doğrururken ölür. Bir süre sonra sevilen saygı gören kral da ölünce ülke iç savaşa sürüklenir. Sonra kırmızı tabut benzeri odasında kalmakta olan herkesin umudu ve taptığı güzel kız uyanır, halkı etrafında toplaşır. Yalnız bu kız şeytanın kızıdır, insanları intihara sürükler. Ölenlerin ruhlarından beslenir. Bir grup muhalif de onu etkisiz hale getirir. Temposuyla, inişleri, çıkışları ile bu senaryo müziğe de yansıtılarak, akustik, gregoryan geçişler, clean vokalle temsil edilen ümitkar pasajlar dinlemeyi roman dinliyormuş ( artık kitaplar da dinlenebiliyor ya) havasına bürüyor. Aynı zamanda bas gitarın dahi duyulduğu, her enstrüman çalan arkadaşın dur biraz da ben öne çıkayım şurada hünerimi göstereyim deyip işlerini sergileyebildiği yapısıyla albüm tam da progresif metalin nasıl bi şi olması gerektiğine dair emareler sunuyor. Yalnız ters adamım ya, ben ikincisini daha bi beğenmiştim, tekrar dinledim de, öyle valla.
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder