Anadolu rock müziğinin 2. dalgasının son günlerinde çıkan bu albüm grubun ikinci yapıtı olarak bugünkü zamanın ruhunu oldukça gerisinde kalıyor. Ki iyi müziğin zamanı olmaz diye söylenen biri olarak söylüyorum bunu. İlk albümde sevip saydığımız daha doğrusu grubun tek bilinen şarkısı etkileyici Mavi Duvar bu albümde de önemli bir yer ediniyor kendine. Ancak o keman kısımları ilk versiyonda da var mıydı? Bilemedim, sevmedim. Aslında prodüksiyon olarak da çok iyi bir yerde durmadığını söyleyebilirim. Bir bar grubu olmanın bir adım ötesindeler gibi. Müzisyenler ve enstrüman kayıtları arasında uyum zayıf gibi. Bununla birlikte kimi zaman Cem Karaca'yı hatırlatan vokalin güçlü ve lezzetli sesi kayıtta daha önde gibi. İhtiyacı yok ki. Diğer yandan albümün en güzel şarkılarından Kar Yağıyor Bugün Ankara'ya'da (çifte apostrofun gücü adına!) yapılan nağmelerin biraz abartıya kaçtığını belirtmeden geçmemek lazım. Diğer bir hususta yeniden yorumlanan şarkıların pek de bir fark yaratmaması. Fabrika Kızı, Leylim Ley vs... bazı iyi anlara sahip olsa da (Leylim Ley'deki flüt solo gibi) dinlememek pek de bir şey kaybettirmiyor. Dinleyince de bir şey kazanmıyorsun. Ne biçim bir şey bu yafu. Tam kapitalist işi ... win win değil yani. Bir de Suna Gelin ismindeki parça öne çıkıyor, yine hataları sevaplarıyla birlikte.
6,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder