Kapağındaki sevecenlik dinlemem için tek sebep oldu. Yaptıkları müzik Battles gibi math rock grupların şirin şekerpare ve sıkı ritimlerle örülmüş gitar tonu ile bildiğimiz İngiliz dansıbıl rock melodilerin senteziyle ifade edilebilir. Albümün başlangıcı özellikle çok iyi. Albüm kapağında olduğu gibi güneşli bir vokal eşlik ediyor parçalara. Ancak kaçınılmaz oluyor ve albümün ikinci yarısı dibe vuruyor. Besteler sadece ritimlerin ve hızın değiştiği aynı melodiler üzerinde inşa ediliyor. Bir miktar eğlence ve ileriye yönelik potansiyel barındıran bu indie de bindie albümün böylece herkeslere hitap edeceğini söylemek güçleşiyor. Dolayısıyla Fabrizio Paterlini'den kat be kat uzak bir yerde olduğunu tahmin etmek için kahin olmaya gerek yok.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder