Her ne kadar bu son işleri grubu daha önce bilenler tarafından kendini tekrar ve hatta hatta açık seçik bayıklık tabirleriyle etiketlense ve yapıştırılsa da ben tam da aradığım şeyi buldum. Bir kere daha önce sadece Swan Road'u dinlemiştim. Çok daha artistik akustik bir o kadardan da fazla folklorik idi. Buradaki sound ise minimal hipnotize bol tekrar riflere dayalı orta yavaş tempo bildiğin canhıraş black metal. Bir başlangıçta bir sonlangıçta atmosfer ağır basıyor. Sonbaharın Üzgün Bezgin Kuşlarına Elveda isimli şarkıda elbette arkada martılar çığrıyor. Son şarkıda ağırlığını hisettiren bas gitar nağmeleri şarkıyı güzel-çirkin spektrumunun dışında bir noktaya taşıyor. Anlattıklarım kadarıyla klasik değil de ne? Nerdeyse Fabrizio Paterlini.
8,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder