Depresif black metal namına bir şey bildiğimi pek söyleyemeyeceğim. Xasthur, Shining, Forgotten Tomb ve Leviathan gibi grupların sadece isimlerini duydum.Şimdi iki tür karanlık, depresif atmosfer şekilleniyor müzik aleminde. Biri melodram ağırlıklı, Anathema, Katatonia ve Sentenced gibi örneklerde karamsarlık vücut buluyor. Kimine göre tırt , bense bunları tercih ediyorum. Diğeri de bunaltıcı, boğultucu, dinlemesi sıkıntı verici, çürümüş toprak kokulu, Allah'ım yeter artık dedirten cinsten. My Dying Bride gibi. İşte Xasthur'u da bu takıma dahil edebiliriz. Müzikal olarak aslında atmosferik black sularına daha yakınken, o acı çekici çığırtkan vokalle birleşim sonucu işler bunalım kısmına da bağlanıyor. Neticede sık sık dinlemeye elim varmıyor. Çünkü dışarda güneş, ya da yağmur, ya da kar yani hayat var. Canlı canlı mezara girmeye gerenk yok, derviş miyim ben?
Bu nedenle Walker of Dissonant Worlds'un ve başarıyla aksettirdiği atmosferin yüzü suyu hürmetine notumu veriyor, karanlıktan aydınlığa adımlarımı atıyorum.
7,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder