14 Eylül 2011 Çarşamba

Suzanne Vega - Days of Open Hand (1990)

3. albümüyle değişik enstrümanlar örneğinde olduğu gibi çeşitli pop öğelerini müziğine biraz daha yediren Vega, kolay dinlenir, dingin bir müzik sunmayı hedeflemiş görünüyor. Örneğin sabah servislerinde ilk şarkının daha sözleri devreye girmeden uyumamı sağladığı için de bu hedefi tutturmuş görünüyor. Sıkıcılıktan değil de, evet itiraf ediyorum o sınırlarda dolaşıyor, kuul tarzı bu etkiyi yaratıyor. Otantik oryantalizmden beslendiği Room Off The Street farklı olması sebebiyle albümün dikkat çeken parçası. Diğer şarkılar ise bizim aşık, ozan müzisyenliğini andırıyor, her ne kadar popüler öğeler sızdırılsa da. Arkasında yarı kapalı söze dökülmüş bir hikaye barındıran ama müzikal olarak birbirinden ayırt edilmesi zor besteler. Bizim toprakların coşkulu ya da acıklı duygusallığı ise disiplin altına alınmış.

6,75-/10

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder