Her müzikseverin (metalci diye sınırlandırmayalım) galiba bir Amon Amarth miadı var. Detaylı baktığımızda önceki albümünden bir miktar daha sert olması (özellikle vokal) ve başta Accept coverı Balls to the Walls gibi yeniden yorumları içermesi dışında pek farklılık göremediğimiz bu albüm nedense bünyemde aynı heyecanı yaratmadı. Melodiler yine güçlü, sololar mevcut ve Doom Over Dead Men'in başlangıcında yaylı düzenlemeler var. Ama bende tık yok. Var da beklediğim gibi değil. Galiba kılıç kalkanımı duvara asmanın ve mahallenin çocuklarına viking hikayeleri anlatmanın zamanı geldi. Valhalla biraz daha bekleyecek beni gayri.
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder