RETRO: Dark Tranquillity - The Gallery (1995)

Jester Race ile birlikte türün klasikleri arasında sayılan bu albüm de tıpkı Jester Race örneğinde olduğu gibi grubun en sevdiğim albümü değildi. DT'nin enerjisi, vokali ve yarı-progresif besteleri bu örnekte de beni heyecanlandırmaya devam ediyor. Hatta önceki dinlemelerime göre daha da ısındığımı söylemeliyim. Ancak grubun sonraki deneysel demeyelim de maceracı , da demeyelim, avangart hiç demeyelim, çünkü kastım bu kadar ekstrem bir sıfat içermiyor, ama anladınız, ürünlerini daha bir yeğ tutuyorum. Bakalım yeniden dinleyişlerimde neler değişmiş.
Albümün en bilindik parçası artık metal marşı olmuş Lethe.  Lakin benim favorim The Emptiness From Which I Fed. Ve bayyan vokalleri de seviyorum bu albümde, evet.

8,25+/10