Bu ikilinin işbirliğini demek ki seviyormuşum. İlk albümde yer eden nostaljik tat buharlaşmaya başlamakla beraber yaylıların fantastik derecede müdahalesi devam ediyor. Bu özellik ritimler ile birleşince de ortaya tam dinlemelik güzel bir iş çıkıyor. Alex Turner vokaline oldukça hakim görünüyor, grup mentalitesinden ziyade olaya bir solo albüm gibi yaklaştığı belli oluyor. Şarkılar dinamik bir seyir sergilese de birçoğunun altında tatlı bir melodram hissi uyandıran düzenlemeler ile yapıları sağlamlaştırılmış. Şarkılara yön veren melodiler yeterince ayrı ve bütün halinde. Akılda kalıcılık, farklılık gibi özellikler daha fazla geliştirilebilirmiş. Albümün benim nezdimde daha fazla puan alamamasının en büyük sebebi nihayetinde karakterinden dolayı biraz da, yeterince derinlik sunamaması.
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder