Grup bu albümüyle metalik takipçilerinden pek bir tepki çekmişti zamanında. Depeche Mode mu olmaya çalışıyosun felan demişlerdi hatta. Şimdilerde ise deneysel arayışlara kimsenin itiraz ettiği yok. Umursayan da olduğunu pek zannetmiyorum ya, neyse. Grubun bu üçüncü uzunçaları gotik metal üst başlığı altında tıkışlanabilse de elektronik ve saykedelik etkilerle sound zenginleştirilmiş. Aslına bakarsanız her bir bestenin kendi içinde ne kadar dolu olduğunu anlamak çok zor değil. Eski lineer adımlar belki bestecilikte sadece devam ediyor. İşte ilgi çekmeyen öğe de burası, şarkılar beste olarak, üsünü püsünü süsünü kaldırdığınızda yalın ve çıplak hallerine baktığınızda kendilerinden bayağı bayağı bir şey kaybediyor. Halbuki vokal ve prodüksiyonun ter akıttığı o kadar belli ki. Yine de iyi şarkılar var. Daha da ilginci herkes ayrı şarkıyı beğenebiliyor. Örneğin ben Dekadance hoşmuş yafu diyorsam birileri en kötüsü o arkadaşım, n'aptın diyebiliyor. Bu da albümün güçlü mü yoksa zayıf mı yönü, siz karar verin artık. Handmade God ve 2econd Skin de öne çıkmalarına bağlı olarak dinleyiciyi bölmüştür. Let The Children Cum To Me biraz tribün parçası olsa da çok güçlü ve dikkat çekicidir. Magdalene'de de ilgi çekici oyunlar içerir. Ben bir de intro ki ezan sesini duyunca ne bayraklar sallanmıştı, kornalardan sokaklarda konuşamaz olmuştuk, ile outroyu sevmemiştim. Albümün sesine yakıştıramamıştım pek, hala da öyle.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder