Öncelikle söyleyeyim, post-hardcore sahnesinin en beğenilen gruplarından Japon diyarından Envy grubunun en beğenilen albümlerinden birisi bu. Geçekten de vokal, ses rengi, çığırtkanlığı ve yansıtmayı başardığı duygu seliyle övgüleri hak mı hak ediyor. Yalnız başta vokal bölümleri olmak üzere aynı formülü sık sık ve de sık takip etmeleri can sıksa da benim problemim bu olmadı. Yavaşlayan post rock kısımların; post rock dediysek de öyle huzurlu bahar konsepti gelmesin akla, Japonca sözlerle birlikte hafif endüstriyel tınılarda yürek burkan soğuğumsu bir atmosfer söz konusu olan, ya da yalan yere ısı beklediğimiz neon lambaların etrafına üşüşen felaket geçirmiş insanlar sürüsü akla gelen, albüme darmadağın yedirilmesi. Özellikle ikinci yarıdan sonra konsantrasyonu ayık tutmak oldukça güç. Hani yavaş yavaş kreşendo yükselir nakarat coşar, gönüller bayram eder, insanlar kardeş olur, öyle bir durum yok burada. İki ayrı dünya birbiriyle aniden yer değiştiriyor ve bu durum tüm kayıt boyunca devam ediyor. Bir çuval incir meselesi akla gelmiyor değil. Neyse ki o kadar dramatik bir sonuçla karşılaşmıyoruz. Bir de nedense aklıma Cult of Luna geldi.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder