İlk albüme göre çubuğun dans pop kategorisine bir miktar daha büküldüğü bu çalışma sözler açısından aynı duyarlılığı devam ettirmekte. Albümün hiti Papaoutai olmakla beraber farklı etkilenimleri de göz önünde bulundurduğumuzda ana soundu kaybetmeden bir çeşitlilik yarattığı söylenebilir. Bu haliyle yine kıyaslama yaparsak ilk albümünden bir adım daha tutarlı ve kaliteli bir işle karşı karşıyayız. Bunu güçlü kuvvetli şarkıların çokluğunda da duyabiliyoruz. Carmen yorumu bile ayrı bir hoşluk taşıyor. Bununla beraber sözsüz Merci ya da ne bileyim apaçi stayl Humain ala bilmemne hoşluk katan bir çeşni olmanın ötesinde dinleme keyfi sunuyor. Ayrıca albümün sonunda yer alan envai çeşit Papaoutai remixlerinden Adrien Toma ve Funk D mixli olanının da benim ayrı bir hoşuma gitmesiyle sanırım gerçek yüzümü ortaya çıkarıyorum. Diskolarda parmak şıklatan bir tip, ben!
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder