Kafka'nın dediği gibi ben de hep geç kalırım, bir randevuya, işe ya da saate bağlı şeylere değil, geç kalıp yetişemediğim şey zamanın ruhudur. Bu albüm çıkalı yedi sene olmuş. Anladığım kadarıyla projenin devamı da gelmemiş, belki bir gün... Gotik rock tınlayan keyboard, distorşe baslar, ritmik bateri ve tabi ki kadın vokal en belirgin öğeler. Ama bu müziği nasıl tanımlanacağına dair en ufak bir fikrim yok. Umrumda da değil. Yıkıcılığı, söküp atması, hıncıyla olduğu gibi kabul ediyorum. Elalem deneysel rock diyor progresif rock diyor, krautrock diyor ama hiçbir tanımı yalın başına kullanamıyor. Uzatabiliriz noise, post-punk felan filan. Kesin olan bir şey var ki grup elemanlarının farklı etkileşimlerini modern bir dokunuşla uyumlu bir şekilde bir araya getirdikleri. Kolay bir şey değil. Ciao!, Seeing is Believing, Dellule, Trans, Reading gibi parçalar benim favorilerim. Kusur olarak da kimi şarkılarda gelmeyen kopuş anı ya da direkt baştan çok güçlü girilmesi, iki zıt durum yani. Zaten şarkıların kendi içinde giriş gelişme köprü cami çeşme gibi klasik örüntüyü takip ettiğini söyleyemeyiz. Yalnız soundda getirdikleri bu orjinalliğin beste düzeyine de yaygınlaşmasını beklemek bizim hakkımız. Hah, başta söylemeyi unuttum, grubumuz bizim topraklardan. Vaat edip kaybolanlardan...
8,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder