Heavy metal kökenli doom metali death metal'e taşıyan albüm geçiş döneminin inceliklerini, çirkinliklerini mi demeliydim?, bütünüyle taşıyor. Hatta vokalin tonlaması bile tam arada, bir yerlerde. Ölümün, acının övüldüğü sözler ve yavaş ritimler ile ardından ve beraberinde pek çok grubun da geleceği bir yol açıyor grup. Bununla birlikte melodilerin, her ne kadar basit kaçsa da, önemi yadsınmamış. Fakat bu albüm en çok atmosferik yoğunluğu ile öne çıktığı söylenebilir. Sonuçta bunların etkisiyle kayıt, zifiri karanlığa yada klostrofobik etkiye teslim olmuyor. Dinlemesi de beklendiği kadar süründürmüyor doğrusu. Gel gör ki bu klasikleşmiş albüme bakarken durduğum yer tam 25 yıl sonrası oluyor. Ve kendi kendime sorduğum 'tekrar ve tekrar dinlemek ister misin' sorusuna cevabım pek de olumlu olmuyor. En azından 15 sene öncesinde ise fikrimin değişik olacağına eminim.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder