İlk izlenim olarak daha sert bir soundla, agresif tavırla karşılaşınca önceki albüme nazaran daha fazla hoşuma gideceğini düşünmüştüm. Çubuğun yönünü tümüyle terketmeksizin folktan melodik black metale doğru bükmüşler. Baharat olarak da progresif tınılar serpiştirilmiş. Jormungandr isimli şarkı bütün anlattıklarımı içeren ilginç bir şarkı, bir noktada flütler ile birlikte folk etkisi baskın geliyor bir noktada clean vokal destekli koro ile zaten dipten derinden gelen epik atmosferin altı çiziliyor. Fakat 7 dakikalık süresi dinlerken olduğundan daha uzunmuş gibi tınlıyor. Bu da her ne kadar bu albümde hafiften hafiften progresif yönlerini göstermeye çalışsalar da bu parçanın tekrarcılığa düşmesinden kaynaklanıyor. Melodi yoğunluğu First Light'da da devam ediyor. Kuş ve doğa sesleri ve kısa folksy kırıntılarının yanısıra gitar solo bile duymak mümkün. Fakat temponun ağırlığını da hesaba katarsak hayli ağdalı bir parça. Şarkının sonundaki ürkünç efektler bir sonraki parçanın cehennemvari başlangıcı ile arasında bir köprü oluşturuyor. Bu haliyle Great Darkness biraz daha eskileri hatırlatan, atmosferik black metal çizgisinin uzağına düşen bir parça oluyor. 11 dakikayı aşan süresiyle takip eden şarkı ise ki ismini bile anmıyorum, dikkat dağıtacak sıkıcılıkta performansıyla hem öncesindeki hem sonrasındaki parça ile bir tezat içinde. İşte tamamiyle modern hatta postmodern bir izleği takip eden Wyrgþu grubun ait olduğu türü zorlayan sounduyla üzerimde hayli hissedilir bir etki bırakıyor. The Storm da benzer bir hali biraz daha ortodoksiye kayarak devam ettirirken kapanış uzuuun gereğinden uzun bir parça The Name of Wind ile gerçekleştiriliyor. Grubu geçmişiyle takip edenler bu albümü üst bir noktaya evrilmenin parçası olarak değerlendiriyor. Doğru olabilir, ne kadar hoşlanabilinir, o ayrı bir konu.
7,25-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder