Britpop'un önde gelen isimlerine alternatif arayanlar için çıkarıldığı izlenimi veren çalışma çifte sididen kırk şarkıdan oluşuyor. O büyük isimler yine konuk edilmiş albüme. Ama bir Oasis yok. Doğru duydunuz Oasis yok. Pulp Common People'ıyla , Supergrass Allright ile Suede Animal Nitrate ile ve tabi Çumbabumba Thumbthumbing'iylen albüme adını veren britpop marşları tarzında çalışmaya eklenmiş. Ama Verve diğer bir şarkısı Sonnet'iyle, Radiohead de Just'ıyla albümde yer bulabiliyor. Radiohead mi? Garipsemeyin aslında albüm ne o kadar anthem ne de bu kadar britpop. Garbage'den Tequila'lı Terorvision'a, Divine Comedy'den devasa hiti Born Slippy ile Underworld'e yani rock, chamber ve elektroniğe, adada 90'larda üretilmiş olan radyo parçalarının çeşitliliğine rastlamak mümkün. Bir yanıyla iyi, diğer yanıyla yalancı aymazlığıyla hayalkırıklığı. Çünkü bu albümü dinlemeyi seçmemin yegane sebebi arada kenarda kalmış britpop şarkılarını keşfetme gayesiyken kafa karıştırıcı bir potpori ile karşılaşmayı beklemiyordum. İyi parçalar, vasat parçalar, eksikliği hissedilen Oasis, Kula Shaker, Franz Ferdinand, Starsailor, Stereophonics gibi gruplar, Blur ya da Radiohead gibi gruplardan seçilen yetersiz örneklemeler, diğer yandan az bilinen şarkılara da yer verilmesi. Eğrisi doğrusu ile bir dönemi yansıtıyor ve unutmaya başladığım ya da şarkı ile icracıyı zamanında hiç eşleştirememiş olduğum Elastica'yı, Ash'i, Cast'i, Babybird'ü ve Thrills'i, ama en önemlisi, bence derlemenin şahı padişahı Mansun - Wide Open Space'i bir kez daha hayattayken dinleme fırsatı yakalamama sebep olması gözlerim bak nemli nemli.
7,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder