Bonus olarak pek güzel Barcarolle, 2 nolu Noktürn ve 3 nolu Mazurka'yı içeren dinlediğim güncel versiyonu soundda iyileştirme yapmakla beraber hala o tatlı eskiliği hissettirebiliyor. Aslında hışırtılı plağın sesini daha da fazla duymaya hayır demezdim. Turgut Uyar'ın eksik, acemi şiir vurgusu gibi müzikte de mükemmelliği yapay bulmanın daha ötesinde, hele gürültülü ve varyanssız yeni dijital prodüksiyonlar yok mu?, itici buluyorum. Dönemin önemli piyanistlerinden Dinu Lipatti'nin icrasına diyecek bir şey yok. Ama bu parçaları ya da pekçoğunu şu anki halet-i ruhiyeme göre fazla ritmik buldum. Hatta bir ara şimdilerin dans klaplarındaki kalabalığın bu müzik eşliğinde dans ettiği hayaliyle eğlendim. Bunda şaşacak bir şeyde yok, albümün adı valsler zaten. Eskilerin dans salonlarında pofuduk pofuduk elbiseli bayanların bu şarkıların en azından bir haylicesiyle dans eylediklerini düşünmemek için bir neden yok. Ya da barın önüne uzun taburelere tünemiş perukalı beyaz pudralı beyefendiler ki sağ yanaklarına büyükçe bir ben kondurulmuştur, kiminin ise burunlarının altına kelebek gibi bir bıyık konmuştur, gruplar halinde birbirleriyle gülüşerek temaşa eden bu hanımları süzerler.Dans formunda yazılmakla beraber bu bestelerin fiilen dans etmeye müsait olmadıklarının ve ayrıca o dönemdeki insanların çizdiğim tariflerinin de bir kaç yüzyıl geride olduğunun da bilincindeyim. Eğleniyorum işte öyle.
7,25/10
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder