Grubun çıkış albümü fanlarınca bile yeterli ilgiyi görmemişti. Bunun sebebi büyük oranda sadece bu albümde performansını sergileme fırsatı bulabilen grubun vokaliydi. Rahatsız edici bir seviyede olsa da o kadar kötü değil. Ekstrem müzik dinleyen birisi açısından ki klasik heavy metal bile biraz bu açıdan güvenli bir alan. Hatta bu tarz thrashy vokale yurt içi ve dışı bazı ürünlerde rastlamadık da değil. Bir döneme özgü bir şey. Müziğin bu kadar profesyonelleşme derdi gütmediği bir vakte ait belki de. Albümün prodüksiyon anlamında kalitesi de grubun fanlarını bölmüş durumda. Grup elemanlarının tek tek performanslarını duyabilecek bir seviye benim için yeterli. Geçelim... Bestelerin sertliği thrash metal etkisini gösteriyor. Tempo değişiklikleri yönüyle de progresif metalin katkısı bariz. Dörtnala ritimler hayli ilgi çekici olsa da yavaş bölümlere bağlanması ve bunun tekrarlanarak durmadan devam ettirilmesi biraz sinir bozucu. Ortalamanın üzerinde ama az riffleri de gözününde bulundurursak, işte o yüzden her şarkı güzel, o yüzden her şarkı bir eksiklik hali. Dinlenilir yani niye dinlenmesin.
7,25-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder