90'larda popüler müzik piyasasını singlelarıyla birlikte bir sürü alternatif pop-rock grubu istila etmişken günümüze ne yazık ki pek azı kalabildi. Hatta single ve video bazlı çalışmalara sırtını dayamak ya da halkın ve gençliğin ortaklaştığı en geri duygu ve düşüncelere hitap ederek sömürmekten kaçınmamak gibi eleştirilerle daha sonradan bu çalışmaların önemi yeni kuşaklarca gözardı edildi. Ki benim için bu şarkılar zamanında canciğer pazı dolması olmuştu. Bu albüm ise özellikle o yıllarda ses getiren Semi-Charmed Life ya da How Is It Going To Be gibi şarkılarla grubun başarılı bir çıkış albümü olmuş durumda. Daha da ilginci az ötede yukarıda getirdiğim eleştirilerden de bir derece azade olduğu görülüyor. Çünkü albüm birden çok çok fazla iyi şarkı içermekle kalmıyor sözlerle duruşu ile zamanın ruhunu amerikan mekanında yakalamış görünüyor. Vokal duygusuyla samimiyetiyle ile renk katıyor. Besteler çok incelikli işlenmemiş olsa bile hemen her biri dinleyiciyi esir alacak bir melodi bir rif bir gitar tonu bir nakarat birbirşey ile keççi renklendirilmiş durumda. Şarkıların çoğu aslında tam radyoluk, günümüzün radyo çalınma kriterlerine göre biraz sert kaçsa da. Bu haliyle değişik değişik parça isimlerini yine az ötede yukarıda bahsi geçen şarkı adlarına ekleyebilirsiniz: London, Thanks A Lot misal. Bazı ufak tefek kişisel keyifsizlik numuneleri de içermiyor değil. Popüler piyasayı hedeflerken du-du-du'lar, beybiler, tenor sesiyle dize tekrarlamaları gibi ucuz yöntemler her ne kadar albümü boğmasa da varlar, mevcutlar. Yine ilginç bir detay: bu güzel şarkıların bir araya gelince, uzunca süresiyle birlikte sinerji tersi bir etki yaratması. Ardarda bu şarkıları dinlemek biraz yorucu doğrusu.
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder