Diğer bir emo grubu Cloud Nothings'in gazına geldiğim ve karın ağrısı gibi yan etkileri ile uğraştığım bir amerikan albümü bu. Altyapı daha post-rock ve hatta shoegaze ritimlerine doğru yöneliyor. Bu bakımdan ilginç. Ancak gel vatandaş geel de şu vokali geç kolaysa. Ben geçemedim. Yeni ergeniyormuşcasına dalgalanan rahatsız edici bir ses bu. Bazı geçişlerde arkadan sert gang vokal desteğin işleri yoluna koyacağına inanıyorsanız o da yalan. Dediğim gibi altyapı ve düzenlemeler, saksafonla başlayan bir şarkı bile var, daha ilgi çekici. Albüm tek bir şarkıdan oluşuyormuş gibi dinleniyor. Akılda bir şey kalmıyor, o ayrı. Besteler kendi içlerinde de geleneksel bir süreç izlemiyor. Grup burada da yaratıcılığını gösteriyor. Bu kadar kadroyu da kurmuşlar daha sert, daha imoyşınıl bir hat izleyebilirdi. Ayak izleri derin olabilirdi. Belki de tercih ettikleri bu indie sahnesine yakışmıyorlar. Ya da tam bu yüzden cuk oturmuşlar. Zaten nehre değil inşaat kumlarına atlardık biz.
6.0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder