Cybergrind diye bir şey varmış: basitçe grindcore+elektronik dersek bayağı bir züccaciye dükkanını yıkıp geçmiş oluruz. Bir kere asıl tarz itibariyle death metale yakın bir grindkor mevcut. Elektronik demişken binbir çeşit alttür var. Popülariteden bayağı bir uzaklaşalım. Çok da değil. From the Aisle girişi clean vokal icrası eşliğinde Marilyn Manson ayarında endüstriyel tatlar sunuyor. Bu arada albüme hakim vokaller gayet yırtıcı, black metal çizgisine yakınsıyor. Tam dumanı üstünde. Nerede kalmıştık, elektronik etkiden bahsediyorduk. Performans olarak deneysel bir kullanım alanı buluyor albümde diyebiliriz. White Walls'da koro vokalin çarpıtılıp bükülmesi bu deneyselliğe ki avangartt bir menzile varmıyor, bir örnek belki. Warm Woods isimli enstrümental parçada ise bu sefer drum'n bass'ın izlerini duyuyoruz. Albümde ara ara karşımıza çıkan gitar riflerinin de bir bilgisayar süzgecinden geçirilmesi mevzusu bu şarkıda artık ayan oluyor. Sonuçta elektronik tınıların metal ile kaynaşması ve ayrık durmaması gibi pozitif bir niyet var, var da dinleme açısından benzer bir sonuca ulaşıyor mu, zevkler değişir. Bende çok büyük bir etki yaratmadı dersem yalan olmaz. Sözlerdeki kapalılığı da dikkate alırsak (kaba hatlarıyla ilişkiler üzerine olduğunu en azından çıkarabiliyoruz) eğer, sindirmesi güç bir sanat projesiyle karşı karşıyaymışız gibi duruyor albüm. İlk üç şarkı delicesine delişmen dakikalar sunuyor dinleyiciye. Fakat bu farklılık yaratma kaygısı ki aslında grubu Genghis Tron yapan karakteristiği, bir noktadan sonra dinleyici yoruyor ve son şarkı Lake of Virgins'e bir başağrısı ile girip hakettiği alakayı gösteremez duruma düşüyorsunuz.
6.75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder