Sözlerimi şu an geri alıyorum. Her albümüyle farklılığa yelken açan grup bu albüm ile aşırılığın dünyasıyla buluşmuştu. Tamamiyle baterinin amansız vuruşları albüme damgasını vuruyordu. Nefes almadan süren dur duraksız sert besteler için yarım saat kafi gelmeye yetiyordu. İlk çıktığı dönemde de müthiş olumlu tepkilerle karşılandı. İşte o dönem ben bu albümden bir şey anlamamıştım. Düz, eleştirenlerin belirtiği gibi rif fukarası (2 şarkıya bir tane ya düşüyor ya düşmüyor), hatta ve hatta gösteriş mukabilinden aşırıya kaçma gibi betimlemeler kullanmış bile olabilirim. Zaman geçtikçe sular duruldukça ha, o kadar da özel değilmiş diyenlerin sayısı da arttı. bakınız: RYM den bu albümün sayfası. O zamanlar ne kadar hoşlanabilmek için gayret göstererek dinlemeye çalışsam da şu an bu yapıtın ruhunu yeni kavrayabiliyorum. Savaşın acımasız kanlı yüzü. Dramatize etmeyelim lütfen, en azından drakula hikayelerini bitirdiler yafu.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder