Çıkış albümünü takiben hala çekiciliğinin bir kısmını koruyan, daha karamsar bir bakış açısıyla samimi, kişisel ve küçük müziklerinin damgasını vurduğu o çekicilik halini birebir devam ettiremeyen bir yapıtla karşı karşıyayız. Melodilerin o umutkar hüznü bir nebze dağıtıp hareketlendiğini görüyoruz. Bu doğrultuda sözlerin kalitesinde de bir miktar azalma. Sırası Değil, Ağlama ve Dursana Dünya gibi hala göz doldurabilen çalışmalar bir yana görece zayıf parçaların Akın Eldes'in dumanı üstünde gitar sollarıyla güçlendirildiğine de tanık oluyoruz. Açıkcası, Akın Eldes ile grubun kimyasının yüzde yüz tuttuğuna inanmamakla birlikte katkı oldukça bir somut halde gözlemlenebiliyor. Bu noktada kafam biraz karışık. O buğulu vokal ile, bizden hikayeler ile sevdiğimiz Pinhani nereye kadar gider sorusu uzak bir soru değil. Geçen sene piyasaya sürdüleri 3. albüme bakarak bir neticeye varılabilir.
8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder