Gamma Ray denince aklıma tek bir albüm geliyor. Üzerinde nadiren diğer müzikseverlerle anlaşdığım üzere o albüm de Land of Free oluyor. Biliyorsunuz, Kai Hansen amcamız artı müzikten de vokal yapmaktan da sıkıldığını deklare edip Helloween'i terketmesinin üzerinden pek zaman geçmeden Gamma Ray'i kuruyor. Hatta bir süre sonra vokaline de geçiyor. Helloween'de bıraktığı arkadaşlar ulen bizimle dalga mı geçiyon, iyi bir bahane süreydin ortaya bari, belli ki bizden hiç hazzetmemişsin gibi tepkiler vermiş midir bilinmez. Aralarına nifak sokmak istemiyorum ama bugün gayet iyi anlaşan, birlikte turlara çıkan kardeş gruplar şeklinde resim veriyorlar. Müziğe bakarsak, Helloween'in maceracı dönemine atılmasa seyri ne olurdu sorusuna cevap gibi duruyor albüm. Dolayısıyla Helloween'i sevmediğim ve sevdiğim özellikleri devam ettiriyor. ABBAesque Money örneğin bu anlamda korkunç bir şarkı. Heaven Can Wait, Space Eater 'de olduğu gibi albüm. geneli peynir zeytin epikliğinde şarkıların hakimiyetinde daha çok. Yani nakaratlar duygusal zıplatıcı faktöre sahip ama müzikal olarak kişisel tatminden de uzak. Gelgör ki destansılığı iyi kanalize ettikleri bir şarkı da mevcut: Silence, yine her türlü klişeden beslense de pek bir hoşuma gidiyor. Başlangıcıyla hatırlattığı heavy metal slowlar ve koro nakarat candır zaten. Hammond orgun sesini duyduğumuz Look At Your Self ise hiç bilmeseniz dahi Gamma Ray'e bir kaç gömlek büyük gelen kaliteli yapısıyla, aslında cover olduğunu kolayca tahmin ediyorsunuz. Aslı Uriah Heep'e ait. Bütün bunlara rağmen gerçekte tek bir şarkının öne çıktığını görüyoruz. Heading for Tomorrow , alt kalitedeki cheesy denilen sıfatın aşılıp nasıl sağlam ve epik bir şarkı yazılacabileceğini ya da bu tarz power metal gruplarının isteseler nasıl da yazabileceklerini göstermesiyle dikkat çekiyor.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder