Blogspotun yine sapıtmasından kelli hem yazı yazmak hem de resim ekleyebilmek gayet acı verici bir denemeye dönüşmüş durumda. O yüzden kısa geçmeye çalışacağım.
Bu kış günlerine yaraşır duygulara hitap eden bu derleme bizi orkestral pop ve vokal jaz dönemlerine geri götürüyor. En bilindik isim Frank Sinatra olabilir. Ama görüyoruz ki pek çok filmde de rol almış olan, yüzünü görünce hatırlayacaksınız belki, Dean Martin de tüm çirkinceliğiyle ustalığını konuşturuyor. İlk dikkat çeken öğe, günümüzün modern prodüksiyonun ağır makyajı altında amacını kaybetmiş müziğin ruhunu yeniden keşfetmemiz oluyor. Bu kadifemsi sesi dinlerken neredeyse, hiç de amatör işi olmayan orkestraya bile gereksinim duymuyoruz. Güzel bir telaffuz ve yalın bir dille çikolata renkli (beyaz çikolata yafu) şarkıcımız kulağımıza aşk ve sevgi nağmeleri fısıldıyor, hasret türküleri çığırıyor. Birisi seni sevene kadar sen hiçkimsesin diyor, biryerlerde herkes için birileri vardır diyor, herkes bi vakit birini sevmiştir ve o birilerini bir yerlerde bulacaktır diyor. Diyor da diyor. 21 şarkının sonuçta birbirine benzeyeceğine dair önyargı da özellikle İtalya başta olmak üzere Avrupa romantizmden etkilenen bestelere dek genişletilen repertuar sayesinde yıkılıyor. Ustanın kasmadan seslendirdiği o tonları da duydukça bu tür müziği küçümsemeyin diyorum, bir değil iki kulak verin.
*Sway, I Will, Volare, Somewhere There's Someone, Everybody Loves Somebody, Ain't That A Kick in the Head,
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder