Müthiş heyecan verici bir giriş. Post rock kalıplarını kullanıp türün sınırlarını genişleten bir çalışma. Ritim konusunda türün bütün klişeleri yerle bir eden bir albüm. Canlı bateri setinin yanısıra drama maşinin katkısı bestelere öyle bir dinamizm kazandırıyor ki ... Sadece zekice kurgulanmış ve albüme elektronik tadı kazandıran bateri tertibatı değil gitar tonu, biraz modern rock (hadi emoesque demeyelim) hatırlatan rifler ve piyano ve normalde sevmediğim glitchvari elektronik dijital samplelar, hepsi biraraya gelip bir grup kültürü karakteri inşa ediyor. İşte bu noktadan sonra bu post rock ama post rock değil diyorsunuz. Deneysel rock deyip geçelim efenim. Zamanın ruhunu başarıyla yakalayan bu çalışma etkileyici bir girişle açılıyor demiştik. Bu sadece özellikle ünlendikleri 3. şarkı Retreat Retreat'in daha da parlamasını hazırlayan bir girizgah değil. Sonrasında da 6. şarkıya kadar devam eden bir sürecin parçası. Sonrasında biraz dalgalanmalar olsa da ve IDM (düşünen adamın elektronik musikisi) tarzındaki şarkılarda sıkça rastladığımız beat yorgunluğu etkisini göstermeye başlasa da Arent We Running ile güzel bir kapanış yapıyoruz. Huzur dolu Kalamış beklerken enercayzır yutmuş pelüş ayıyla münasebeti beklememekten doğan şaşkınlığın azcuk hüsranlığını yaşamak da işin bir jokeri oldu. Yakın zamanda kaçan konserlerinin farkına bile varamamak da ikincisi.
8,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder