Gittikçe tizleşerek sevmediğim bir tarza geçen vokalden mi bahsetsem, banalliğin dibini vuran ucuz besteleri mi söylesem, kötü Rising Force cover'ından mı sözetsem, bilmiyorum. Lakin balçıkla sıvanamayan bir gerçek var. Nasıl yapıyorlarsa yapıyorlar, özellikle nakaratlar sololar üzerinden eğlenceli bir dinleti sunabiliyorlar. Hatta Hero's Return ne bileyim, Crimson Thunder sayesinde önceki albümünden de iyi diyesim geliyor ve diyorum. Garip bir çekiciliğivar bu albümün. İşte bu aşamada Hammerfall'u dinlemeyi bırakıyorum, dur diyorum kendime. Sadece diğer metalcilerin şarkılarını yeniden yorumladıkları Master Pieces'e kulak vereceğim, o da meraktan.
Pulp fiction romanlar gibi, zevkle heyecanla okuyorsunuz ama bir o kadar da değersiz, o anın hoşluğu dışında unutulmaya mahkum...
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder