Her ne kadar albüm ilk şarkıları ile birlikte dinleyiciyi sımsıcacık kucaklasa da Beirut'un bu çalışmasına alışmam biraz vakit aldı. İşin aşikar yönü bu yapıt bir Gulag Orkestar değil. Bunda hüzünle aksiyonun buluştuğu Balkan ezgilerinin azaltılarak Fransız bestelerine ağırlık verilmesi sebep oluyor kanımca. Yine de karşımızdaki albümün kendine has vokali ve kendine has ağır aksak ritimleriyle gönülde taht kuran Beirut'a ait olması aramızdaki bu yabancılaşmayı hemencecik kaldırıveriyor. Ve bir süre sonra albümdeki favori parçalarım belirgenleşmeye başlıyor. Balkan brass band öğelerinin kullanıldığı bu parçalar In the Mausoleum ve St. Apollonia. Elbette vokalin yer yer Antony and the Johnson ve Hercules and Love Affair'den tanıdığımız aykırı kişilik Antony'nin ses rengine yakınlaştığı Cherbourg'u unutmamak lazım.Hülasa, bu yaşta artık hiç bir grubun fanı olmamakla birlikte her albümünü takip etmeye çalıştığım isimler arasına törenlerle Beirut'u da katıyoruz.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder