Toplumcu şair Arif Damar'ın gençlik döneminde kaleme aldığı dergilerde yer bulmuş ilk şiirlerinin derlemesi sayılabilir bu ilk eseri. 2. Dünya Savaşı ve hemen ertesi vakitler konuya damgasını vurmuş. Faşizmin işgaline karşı direnen partizanlar ve onların ülkede mücadelesini paylaşan şair çoğu zaman Nazım Hikmet'in gölgesinde kalmakta.
Mısralarımın siperinde de
düşmana karşı
yanyana
ve omuz omuzayız.
düşmana karşı
yanyana
ve omuz omuzayız.
Heyecan ve duygu boyutunda değil ama poetik açıdan çoğu kez düzyazıdan ayrı bir yerde konumlanmakta zorlanıyor şiirleri.
Onsekiz Mayıs Perşembe günü, / Tophane Rıhtım iskelesinde/ dokunsalar aglayacaktım.
Şiirlerin teması sadece sosyalizm mücadelesi değil Ege'de çocukluk, Kars'ta Erzurum'da askerlik ve aşk da kaleminin misafiri. Ancak eksendeki mücadelenin çevresinde bir öğe olabiliyorlar ancak.
Öyle seveceksin ki,
koskocaman dünyada tek başına kalınca
sevdiklerin seni yalnız bırakmasm ...
Gün ışığı parmaklığı söküp atsın.
taş duvarlar,
ha var ha yok ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder