Slacker rock da neymiş, her gün yeni bir icat. Alternatif rock, shoegaze ya da indie rock yaptığını zanneden köklü gruplar bir bakıyorlar ki meğerse slcaker rockmış yaptıkları şey, geriye dönük adlandırma gubidikliğine maruz kalmışlar. Slacker yani bezgin bekir gibi bir şey. Bu grup üzerinden bu türü analiz edersek, ferah bir emprovizyon, kulak yorulmuyor, sadelik sinmiş dört bir yanına. Gitar ve daha çok zillerin okşandığı tıkırdatmalı bateri, üzerine sırayla icare eden 3 vokal. 2'si erkek biri kadın. Ama erkeğin biri biraz andro gibi geliyor kulağa. Söyleme biçimleri de yorgun argın. Müzik post-punk, shoegaze gibi akımlara göz kırpıyor. Hoş bir amatörlük, bar grubu kıvamı var. Fakat besteler bütün şekilde dfeğerlendirildiğinde hep bir eksik. Parçaların çoğu bir rif, bir cızırtı, bir vokal harmoni olsun, böyle güzelliklere sahip olsa da bütününde akılda kalıcılık ve birbirine benzeme sorunu yaşıyor. Mütevazı minimal lo-fi indie rock sevenler grubu da, bu kaydı da hayli sevmiş. Ama ben bu albümdeki Punkt, NOCD, Clark, Harpee gibi belirgin parçalardan daha fazla etkilendim.
6,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder