2020'lerde post-hardkor /emo sahnesi nereye evrrilmiş görebilmek için bir fırsat. Çığırtkan duygulu ses tellerinin sürtünüp kırıldığı vokal canhıraşane bir bravoyu hak etse de bu tarz sert kabilinden emo tekniği de çabuk kanıksanıyor. Aynı grup içinde bahsetmiyorum , aynı tür içinde bir kaç albüm doyurucu olabiliyor. Müzik ise beklediğimden daha soft. Vokalin önde oluşu aslında bir hikayeyi dinleyiciye anlatma derdini ortaya koyuyor. Sözleri ise okuyacak kadar merak uyanmadı içimde. İnsan yaşlanınca başkalarının acısına da alışıyor, o kadar şey görüp geçiriyoruz ki. Öyle olmasa keşke. Bu kayıtta da acıyı hissedebilmek mümkün, bir kaç parça etkileyici. Ayrıca prodüksiyonda country'i çağrıştıran bir şeyler var.
6,75-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder