Art pop diye bir şey var uzun yıllardan beri. Ve ben ayrıntıyı temsil eden bu tür sıfatlara çok da inanmıyorum, hele hele pop için. İndie pop, alternatif pop deyiver geçiniz görüşündeydim. Bu albüm synth pop ve elektronikayı ara ara öne çıkartsa da sanat yapayım telaşası ile yavaş tempo duygusallığı ile kendini boğuyor. Sözlere dikkat eden anglo sakson dinleyici ise mest oluyor. Bir bakıma kayıt kendi içinde çeşitliliği sağlamış, diğer yandan da besteler arasında uyumsuzluk çarpıcı bir biçimde dikkat çekiyor. Bu da her türlü dinleyiciye hitap etmesine sebep oluyor kaydın. Pop müziğinde daha derinlik arayanlar da burada ki popüler müzik arkadaşım bu, ne derinliği görüşündeyim, ritimler olsun hareket olsun üstüne duygusal dürtüler de hopladıysa tamamdır diyen de. Aslında sanatçı kardeşimiz kendi tarzını emsallerinden farklılaştırmakta da başarılı. Melankolik hani bir yerde okudum gotik pop gibim bir havaya bürünmüş, ama öyle aşırı değil. Gotik demişken bu sıfat Lana Del Rey'e de yakışmıyor mu? Neyse keşke Fade Away, Accelarate ve Kamikaze ve Insects gibi hareketli oynak şarkılarda tutunsaydı diyeceğim de o zaman da art'dır sanatdır o olmazdı işte. Tekrar belirtmek gerekir ki neyi ne maksatla dinlediğiniz önemli, ben sanat için dinlemiyorum popu.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder