Arapça popun böyle bir haliyle karşılaşacağımı hiç düşünmemiştim. Duru bir ses hiç de gırtlaktan boğuluyormuşçasına ağır ve ağdalı bir telaffuzla iticileşmeden şarkılarını icra ediyor. Bu sofistike besteler elektroniğe göz kırpan altyapısıyla ucuz aşk şarkılarının ötesine geçtiğini hemencecik belli ediyor. Ablamızın ciddi duruşuyla da belli zaten. Duygulara hitap edip unutmaya yüz tuttuğumuz insanlığımıza hitap ediyor besteler. En azından ben öyle hissediyorum. Albümün bir yarısı, özellikle isim geçirmek gerekirse sigara yaktıran Kaddesh, perküsyonun sürüklediği ritimlerle kan kaynatan Thamlaton ve ağıt kokulu Sallem, olağanüstüyken tempo yavaşlayıp besteler slow hale bürününce yarattığı etki devam edemiyor. Potansiyel müthiş, iyi de değerlendirilmiş. Keşke kayıt hep diri durabilseydi.
7,75--/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder