Robert Smith'in vokaline alıştığınıza düşünürsek, Cure'un bu albümü kabul edelim ki bir Disintegration değil. Ancak oralara yakın bir yerde. Karanlık bir atmosfer, dikkat çekici düzenlemeler ve leziz melodramatik riffler. Yaptıkları müzikle o enteresan vokal birbiriyle oldukça uyumlu. One Hundred Years, A Strange Day, The Hanging Garden gibi kişisel favorilerimin olduğu albüm baştan sona tutarlı bir işitsel konsept sunuyor dinleyicinin kulağına. 80'lerde zirveye ulaşan post-punk türüne çok giremesem de her dinlemem bana ilginç şeyler sunuyor. Ya da işin büyüsü The Cure'da, bilemiyorum.
8,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder