Progresif rock'ın teknik beceri sergileme çabası içinde kaybolan örnekleri içerir yüzünden başka içinizi ısıtan bir yorumu olduğunu da bize hatırlatan çalışma, Tubular Bells ve Ommadawn gibi albümleri ile yetmişlerden beri tanınan Mike Oldfield namındaki amcamızın son kaydı. Albüm isminden anlaşılacağı üzere 75 çıkış yılına sahip Ommadan'ın devamı gibi düşünülmüş. Yine enstrümantal ağırlıklı iki uzunca parçadan müteşekkil kayıt ağır tonajda folk esintiler taşıyor. Bu sayede fantastik bir mekan, fantastik bir zaman hissiyatına kolaycana girebiliyorsunuz. Çok farklı çalgılar karmaşaya izin vermeden sahneye sırayla veya kalabalık yaratmayacak şekilde birkaçı birlikte girerek güzel bir görünüm oluşturuyor. Güzellik,... dinlerken içim hoşlukla doldu. Etrafımda böyle bir şey olmadığı için demek ki başka bir yerlere götürebildi beni. Folk demişken de genelde İngiliz ve biraz Kelt diyerek adını koyabiliriz. Hatta Akdeniz ve biraz new age serpintisi. Hülasası böyle şeylere ara ara ihtiyacımız var.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder