Tek adamlık ve görebildiğim kadarıyla tek albümlük Aquilus projesi black metal sınıflandırmasını olabildiğince esneten ilginç bir çalışma. Parçalar alışıldık yapıyı, örüntüyü takip etmiyor. İlk dinleyişte baskın gelen şey ise orkestral ve kimi zaman da new age sularında gezinen klasik müzik. Gerçek bir orkestrayla çalıştığını düşünmüyorum. Ancak örneğin ilk şarkıdaki klasik düzenlemeler gerçekten sahici geliyor kulağa. Bununla birlikte new age'e yaklaştığı anlarda da sapsahte örneklere rastlamak da mümkün. Klasik öğe ve dark folku hatırlatan akustik düzenlemeler o kadar baskın ki metal müzik bunun neresinde diye bile sorgulayabiliyorsunuz. Ki sentezin önemli bir sac ayağı olan metalin alt tarzı olarak atmosferik ve melankolik black metal seçilmesi de benim tercihlerimde en önde yer alan şeylerden değil. Yine de o havayı yansıtmada oldukça başarılı. Sonuçta dahiyane ama biraz kafası karışık bir albüm olup çıkıveriyor. Sound olarak değil de bu yaklaşım sebebiyle Progenie Terrestre Pura'da yaşadığım tüh be, neredeyse oluyormuş hissiyatına benzer şeyler yaşadım dinlerken. Belki de olmuştur da bu kulağa yabancı gelmiştir, bilemeyeceğim. (çığlık vokal, orijinal olmayan riffler, piyano nağmeleri, sonra yaylılar, ardından şık gitar solosu, akustik pasaj, sonra senfonik dramatizasyon; şahsen ben allak bullak oldum biraz). Nihayetinde dinleyicisinin de çaba göstermesini isteyen bir çalışma. Bu sabrı gösterebilecek misin?
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder