Şu lafı söylemeyi sevmemekle beraber ki olgunluk dönemidir o, kıyısından köşesinden değinmeden geçemeyeceğim. Grup olgunluk döneminin sancılarını yaşıyor. Albümün özellikle ilk yarısı eski günlerinin patlamalı hoplamalı big beat günlerinin gölgesini taşıyor. Klip şarkısı Go ile ardındaki silsile, Under Neon Lights, EML Ritual gibi şarkılar hala kulüplere takılarak yaşlandığını inkar etmeye çalışan birini andırıyor. Bir de benzeri bir hatta parlayan Born In The Echoes var. Yine de yüksek sesle ve kulaklıkla dinlendiğinde grubun becerisi, tecrübesi bu şarkılarda kendini belli ediyor. Zaten söylemeye gerek yok, albümün de en bi güzel dakikalarıdır yaşatan insanı. Albümün en Chemical Brothers olmayan anlarını ise Wide Open ile yaşıyoruz. Beck destekli demem bir şey ifade edecek midir bilmem. Sadece alıştığımız hareketler değil bunlar diyebilirim. Sonuçta başarıyı sonuna kadar hak eden yaratıcı bir ekip oluyor kendileri. Kötü bir iş çıkarabileceklerine inanmıyorum.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder