Rapoon ismiyle müzik yapan Robin Storey aslında oldukça tecrübeli bir müzisyen. Hem bu mahlasıyla hem de eskiden mensubu olduğu zoviet france grubuyla yıllardır endüstriyel ve tribal ambiyans türlerinde faaliyet göstermiş gösteriyor. Ama solo albümlerinde maalesef hemen her sene albüm çıkararak kendi yaratıcılıklarını körelten müzisyenlerin amansız tuzağına düşmüş görünüyor. 2014 senesinde benim belirlediğim kadarıyla 2'si kollabrasyonlu 7 albüm yapmak, ne diyeyim bilmem ki bayağı bayağı iddialı değil mi? Best of'ları derlemeleri, singleları hariç tuttum yafu. Bunun neticesinde 70 dakikanın üzerinde süren albüme ancak 3. şarkının bir kısmından sonra 20-25 dakika sonra layığıyla başlayabiliyoruz. O aşamaya kadar hiç bir ilgi çekici dakika sunmuyor bize. Jenerik endüstriyel hımhım da hımhımlarr. İşte o noktadan sonra albüm enteresan yüzünü gösteriyor. Aklıma gelen Blade Runner, Gravity, 2001:Space Odyssey, Burial, Fallout esintileri belki de fazlasıyla hatıra makinesini çalıştırıyor. Sonrasında ise sanatçı biraz da dengeyi tutturup ambiyansa yöneliyor. Böyle bir albümün konuşma kaydı içerdiğine de şaşmamak lazım ki yüksek nutuk kibriyle bu samplelar da ek bir yaratıcılık sunmuyor. Netice itibariyle çok çok çok daha iyi olabilecek bir yapıtken biraz fazlaca başkalarını anıştırması ki burada karşımıza çıkan engüzelbişey, biraz da spesyalitesinin sıradanlığı ortalığa ekşi bir koku yayılmasına sebep oluyor.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder