Selda Bağcan'ın genç zamanlarındaki sesinden etkilenmeyen yoktur herhalde. Ben de öyleyim ama benimkisi biraz farklı. Sesini erotik anlamda iç gıcıklayıcı bulurken, hazlara kapı aralıyor diyebilirim, bir yandan da bu sesin alt-metninde umudu ve yıkımı bir arada taşıyan bir hissi sezinliyorum. Hiç bir dış etkiye ya da suni sentetik maddelere dayalı ikna yöntemine maruz kalmadan tamamiyle kendi düşüncesiyle intihar bombacısı olmaya karar veren birinin o andaki iç huzurundan duyduğu memnuniyet gibi. Kaotik, çelişkili huzursuzluğu baz alan bir huzur bu inanın bir kaç damla da olsa gözyaşı içeriyor. Neyse, şırıl şırıl akıp denizde halka halka yayılan dere suyunun devinim etkisini vokal performansı ile harekete geçiren Katip Arzuhalim ve Gesi Bağlarında gönül titreten parçaları oluyor albümün. Bu toplama albümü arka arkaya dinleme ise edilgenlikle sonuçlanan depresif bir hissiyata sebebiyet veriyor. Bu iyi bir şey değil benim açımdan. Ayrıca Anayasso gibi progresif düzeninde etkileyici ama genelleştirirsek eğer doğu lehçesini babolarla ve olir edir gibi klişe telaffuzla sınırlayarak irrite edici bir parça da kafaları karıştırmıyor değil. Diğer yandan eklemeliyim ki Nem Kaldı'nın yorumu Cem Karaca'dan daha hisli. İşte bu ve bunun gibi kişisel sebeplerle on üzerinden on numara değil.
8,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder