Klasik müzik ağırlıklı, Jaroslav Krce bestesi bir kaç dakikalık güzel çingene havası haricinde, bu soundtrack Franelli'nin hayatını anlatan filmin değil daha çok Mozart odaklı bir konu işleyen Amadeus isimli filmin müzikleri imiş. Kastrato sesiyle ortalığı inleten Franelli'nin filmini hayal meyal izlediğimi hatırlamakla beraber bu filmi görmedim. Aslında Mozart temasını albümde yer bulan parçalarda da bulmak mümkün. Giovanni Battista Pergolesi adlı bestecinin melek sesli çocuklar korosu minvalindeki Stabat Mater yorumundan bir parça ise bu temayı bozan diğer bir istisna olmakla beraber sound olarak cukkadanak oturuyor, yerini buluyor albümde. Klasik müzik üstbaşlığı altında tanımlanabilen senfoniler, piyano konçertoları, requiem ve mass gibi dini besteler, aryalar ve operalardan örneklemeler, hepsi bu albümün kanatları altına doluştuğundan olsa gerek ben klasik müzik severlerde oluşan büyük beğeni dalgasında kulaç atamaz durumdayım. Başta Figaro'nun Düğünü olmak üzere operadan seçkiler albümün ayağında ağırlık oluyor, dibe çekiyor. Bunu klasik müzikte vokale bir türlü alışamamış biri olarak söylüyorum. Bir buçuk saati aşkın süren kayıt başlarken ki etkisini sonuna kadar sürdüremiyor yani. Bununla birlikte Mozart'ı belirgin sounduyla brilikte yine usta bir şefin yönetiminde elbette dinlemek ayrı bir zevk. Bu arada aklıma takılan bir kaç soru: Neden triolar bütün elemanların ismini paylaşmaz, MFÖ değil de neden Kerem Görsev trio'dur misal. Bir de neden bizim basın illa Tsipras der? Çuprayı tsipura diye mi yazıyoruz?
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder